بیشتر روایات مذهبی به وجود موجودی شرور یا سرکش معتقدند که می توان آن را شیطان معرفی کرد. این موجود شاید برای نقشی که در مسیحیت بازی می کند قابل شناسایی باشد. در طول قرن‌ها او نام‌های زیادی داشته است، اما دو مورد از رایج‌ترین آنها شیطان و لوسیفر هستند. این نگاهی کوتاه به ریشه این اسامی است.

شیطان کیست؟

کلمه satan ترجمه انگلیسی یک کلمه عبری به معنای متهم است. یا دشمن . این کلمه از یک فعل به معنای مخالفت مشتق شده است.

این کلمه اغلب در کتاب مقدس عبری برای اشاره به دشمنان انسانی که با قوم خدا مخالفت می کنند استفاده می شود. به عنوان مثال، سه بار در اول پادشاهان، فصل 11، کلمه دشمن از کسی استفاده می‌شود که با پادشاه مخالفت می‌کند. در این موارد، کلمه عبری برای خصم بدون حرف معین به کار می رود.

این استفاده از کلمه با حرف معین است که به شیطان، دشمن ماوراء طبیعی خدا و متهم کننده قوم خدا اشاره دارد. نقش شیطان به عنوان دشمن برتر.

این 17 بار در کتاب مقدس عبری رخ می دهد، که اولین مورد در کتاب ایوب است. در اینجا به ما بینشی در مورد رویدادهایی داده می شود که فراتر از دید زمینی انسان ها اتفاق می افتد. «پسران خدا» خود را در برابر خداوند حاضر می کنند و شیطان با آنها ظاهر می شود که از پرسه زدن در زمین آمده است.

به نظر می رسد که نقش او در اینجا به عنوان متهم کننده مردم است.در برابر خداوند در برخی ظرفیت ها خداوند از او می‌خواهد که ایوب را مردی صالح بداند و از آنجا شیطان با وسوسه کردن ایوب به طرق مختلف در پی اثبات نالایق بودن ایوب در پیشگاه خداوند است. شیطان همچنین در فصل سوم زکریا به عنوان متهم کننده قوم یهود برجسته است. او مسئول وسوسه عیسی در اناجیل سینوپتیک (متی، مرقس و لوقا) است.

در یونانی عهد جدید، اغلب از او به عنوان "شیطان" یاد می شود. این اصطلاح اولین بار در Septuagint ، ترجمه یونانی کتاب مقدس عبری که پیش از عهد جدید مسیحی است، استفاده شد. کلمه انگلیسی "diabolical" نیز از همان یونانی diabolos گرفته شده است.

لوسیفر کیست؟

نام لوسیفر از مبدأ آن در اساطیر رومی در مسیحیت گنجانده شد. با سیاره زهره به عنوان پسر آرورا، الهه سپیده دم مرتبط است. این به معنای "نور آور" است و گاهی اوقات به عنوان یک خدا در نظر گرفته می شود.

این نام به دلیل اشاره ای در اشعیا 14:12 به مسیحیت وارد شد. پادشاه بابل را به صورت استعاری "ستاره روز، پسر طلوع" می نامند. Septuagint یونانی عبری را به "سپیده دم" یا " ستاره صبحگاهی " ترجمه کرد.

جروم محقق کتاب مقدس Vulgate ، نوشته شده در اواخر قرن چهارم، ترجمه می کند. این به لوسیفر. Vulgate بعداً تبدیل شدمتن رسمی لاتین کلیسای کاتولیک روم.

لوسیفر همچنین در ترجمه انگلیسی اولیه ویکلیف از کتاب مقدس و همچنین نسخه کینگ جیمز استفاده شد. اکثر ترجمه‌های انگلیسی مدرن استفاده از «لوسیفر» را به نفع «ستاره صبحگاهی» یا «ستاره روز» کنار گذاشته‌اند.

لوسیفر مترادف شیطان و شیطان از تفسیر کلمات عیسی در ترجمه شده است. لوقا 10:18، " دیدم که شیطان مانند برق از آسمان افتاد ". چند نفر از پدران اولیه کلیسا، از جمله اوریگن و ترتولیان، این متن را در کنار اشعیا 14 و شرح اژدهای بزرگ در مکاشفه 3 قرار دادند تا شرحی از شورش و سقوط شیطان بنویسند.

بسیار بعداً اعتقاد بر این بود که نام لوسیفر نام شیطان است، زمانی که او قبل از شورش و سقوط خود یک فرشته بود.

به طور خلاصه

شیطان، شیطان، لوسیفر. هر یک از این نام‌ها به همان شخصیت شر در فراروایت مسیحی اشاره دارد.

اگرچه در پیدایش 1 نامی از او مشخص نشده است، مار که در باغ عدن ظاهر می‌شود تا آدم و حوا را وسوسه کند، با اژدهای بزرگ مکاشفه 3.

عموماً اعتقاد بر این است که این فرشته سقوط کرده لوسیفر، دشمن خدا و متهم قوم خدا است.