Beltane is een oud feest dat vooral wordt geassocieerd met de herdersvolkeren van Ierland, Schotland en Wales. Er zijn echter bewijzen van deze viering in heel Europa. Beltane wordt gehouden op 1 mei en symboliseert de komst van de lente en de belofte van de zomer. Het is een tijd van vreugde over de komende oogst, over dieren die hun jongen baren en over de bevrijding van de kou en de dood van de winter.

Wat is Beltane?

Beltane was, en is nog steeds, een van de vier grote vuurfeesten van het jaar. De andere zijn Samhain (1 november), Imbolc (1 febr.) en Lammas (1 aug.), die alle het midden houden tussen seizoenswisselingen die kruisingsdagen worden genoemd.

Beltane, een vuurfeest dat de komst van de zomer en de vruchtbaarheid van gewassen en dieren viert, was een belangrijk feest voor de Kelten. Beltane is ook het meest openlijke Keltische feest. Hoewel er geen seksrituelen schijnen te zijn geweest om Beltane te vieren, zijn tradities zoals de meiboom representatief voor de seksualiteit.

Beltane is een Keltisch woord dat "het vuur van Bel" betekent, aangezien de belangrijkste godheid van het festival Beli was (ook wel Belenus of Belenos genoemd). De Kelten vereerden de zon, maar het was meer een allegorische verering in verband met Beli, aangezien zij hem zagen als een voorstelling van de herstellende en genezende krachten van de zon.

Archeologische opgravingen hebben overal in Europa talrijke heiligdommen blootgelegd die gewijd zijn aan Beli en zijn vele namen. Deze heiligdommen waren gericht op genezing, regeneratie, en vruchtbaarheid Er zijn ongeveer 31 vindplaatsen blootgelegd, waarvan de omvang suggereert dat Beli waarschijnlijk de meest aanbeden god was in Italië, Spanje, Frankrijk en Denemarken en op de Britse eilanden.

Beltane symbolen

De symbolen van Beltane zijn verbonden met de begrippen - de vruchtbaarheid van het komende jaar en de komst van de zomer. De volgende symbolen staan allemaal voor deze begrippen:

• Meiboom - vertegenwoordigt mannelijke energie,
• Geweien of hoorns
• Eikels
• Zaden
• Ketel, kelk of beker - vertegenwoordigt vrouwelijke energie
• Honing, haver en melk
• Zwaarden of pijlen
• Mei manden

Beltane Rituelen en Tradities

Brand

Vuur was het belangrijkste aspect van Beltane en veel van de rituelen draaiden erom. Zo was het aansteken van vreugdevuren door de druïdische priesters een belangrijk ritueel. Mensen sprongen over deze enorme vuren om zich te reinigen van negativiteit en om veel geluk Ze lieten hun vee ook tussen de vuurpoorten lopen voordat ze het voor het seizoen in de wei zetten, omdat ze geloofden dat dit bescherming bood tegen ziekten en roofdieren.

Bloemen

Op 30 april om middernacht gingen jongeren uit alle dorpen de velden en bossen in om bloemen en bladeren te verzamelen. Ze bedekten zichzelf, hun familie, vrienden en huizen met deze bloemen en stopten bij elk huis om te delen wat ze hadden verzameld. In ruil daarvoor kregen ze fantastisch eten en drinken.

Meibomen

Samen met bloemen en groen hakten mannelijke feestvierders een grote boom om en plaatsten de paal in de stad. De meisjes versierden hem dan met bloemen en dansten rond de paal met linten. Ook bekend als de Meiboom, bewogen de meisjes met de klok mee, "deosil" genoemd, om de beweging van de zon na te bootsen. De Meiboom stond voor vruchtbaarheid, huwelijksvooruitzichten en geluk, en werd gezien als een krachtige...fallisch symbool dat Beli voorstelde.

Welshe vieringen van Beltane

Genaamd Galan Mae , Calan Mai of Calan Haf De Beltane vieringen van Wales kregen een andere toon. Ook zij hadden rituelen gericht op vruchtbaarheid, nieuwe groei, zuivering en het afwenden van ziekten.

30 april is Nos Galan en 1 mei is Calan Mai. Nos Galan is een van de drie grote "geestennachten" van het jaar, genaamd "ysbrydnos" (uitgesproken als es-brood-nos) samen met Samhain op 1 november. Dan zijn de sluiers tussen de werelden dun en kunnen allerlei geesten binnenkomen. Deelnemers steken vreugdevuren aan, doen aan liefdeswichelarij en, nog in de 19e eeuw, offerden eenkalf of schaap als offer om ziekte onder de dieren te voorkomen.

Dansen en zingen

Voor de Welsh is Calan Haf of Calan Mai de eerste dag van de zomer. Bij het aanbreken van de dageraad trokken zomerkarolisten door de dorpen om liedjes te zingen die "carolau mai" of "canu haf" werden genoemd, wat letterlijk "zomerzang" betekent. Dansen en zingen waren ook populair als de mensen van huis naar huis trokken, meestal begeleid door een harpist of vioolspeler. Dit waren expliciete liedjes die bedoeld waren om dank te zeggen voor deen de mensen beloonden deze zangers met eten en drinken.

Een schijngevecht

Tijdens het festival hielden de Welsh vaak een schijngevecht tussen mannen, dat de strijd tussen winter en zomer voorstelde. Een oudere heer, die een stok van sleedoorn en een met wol bekleed schild droeg, speelde de rol van Winter, terwijl de Zomer werd gespeeld door een jonge man, getooid met linten en bloemen met een wilgen-, varen- of berkenstaf. De twee vochten met stro en andere voorwerpen. In deUiteindelijk wint de zomer altijd en worden een meikoning en -koningin gekroond voorafgaand aan festiviteiten van vrolijkheid, drinken, lachen en spelletjes die de hele nacht duren.

Strofiguur van de liefde

In sommige streken van Wales gaven mannen een klein strooien figuurtje van een man met een opgespeld briefje als blijk van genegenheid voor een vrouw die ze leuk vonden. Maar als de vrouw veel vrijers had, waren vechtpartijen niet ongewoon.

Welshe meiboom

Het dorpsgroen, "Twmpath Chware" genaamd, is de plaats waar meiboomdansen plaatsvond, samen met een harpist of vioolspeler. De meiboom was meestal een berk en werd in felle kleuren geschilderd, versierd met linten en eikentakken.

Cangen Haf - Een Variatie

In Noord-Wales, een variant genaamd Cangen Haf Hier werden tot 20 jonge mannen in het wit gekleed met linten, behalve twee die de Dwaas en Cadi werden genoemd. Zij droegen een beeltenis, of Cangen Haf, versierd met lepels, zilveren voorwerpen en horloges geschonken door de dorpelingen. Zij trokken door het dorp, zongen, dansten en vroegen geld van de dorpelingen.

Schotse vieringen van Beltane

Tegenwoordig worden de grootste Beltane-feesten gevierd in Edinburgh. "Bealtunn" in Schotland had zijn eigen kenmerken. Ook zij staken vuren aan, doofden haardvuren, sprongen over vuren en dreven vee door vuurpoorten. Net als bij andere culturen die Beltane vierden, was vuur voor de Schotten een belangrijk aspect van de vieringen. In verschillende gebieden van Schotland werden grote feesten gehouden, metFife, de Shetland eilanden, Helmsdale en Edinburgh zijn de belangrijkste centra.

De Bannock Houtskool Slachtoffer

Met de naam "bonnach brea-tine" bakten de Schotten Bannocks, een soort haverkoek, die een typische cake zou zijn behalve met een stuk houtskool erin. De mannen verdeelden de cake in verschillende stukken, verdeelden ze onder elkaar, en aten de cake dan geblinddoekt op. Wie het stuk houtskool kreeg, werd gekozen als slachtoffer voor een schijnmensenoffer op 1 mei aan Bellinus, genaamd de"cailleach beal-tine". Hij wordt naar het vuur getrokken om geofferd te worden, maar hij wordt altijd gered door een groep die hem komt redden.

Dit schijnoffer zou zijn wortels in de oudheid wanneer een persoon in de gemeenschap kan zijn geofferd om het einde van droogte en hongersnood te verzekeren, zodat de rest van de gemeenschap zou overleven.

Het vuur aansteken

Een ander ritueel bestond uit het nemen van een geroosterde eiken plank met een gat door het midden en het plaatsen van een tweede stuk hout door het midden. Het hout werd dan snel tegen elkaar gewreven om intense wrijving te creëren tot er vuur ontstond, geholpen door een brandbaar middel dat uit berkenbomen werd gehaald.

Zij zagen deze manier van het aansteken van de vuren als een reiniging van de geest en het land, als een middel tegen slechtheid en ziekte. Men geloofde dat als iemand die betrokken was bij het maken van het vuur schuldig was aan moord, diefstal of verkrachting, het vuur niet zou aansteken, of de gebruikelijke kracht ervan op een of andere manier zwak zou zijn.

Moderne praktijken van Beltane

Tegenwoordig worden de meiboomdansen en het vuurspringen en het vieren van seksuele vruchtbaarheid en vernieuwing nog steeds beoefend door Keltische neopaganen, Wicca's en Ieren, Schotten en Welsh.

Degenen die het feest vieren richten een Beltane-altaar in, met voorwerpen die nieuw leven, vuur, zomer, wedergeboorte en passie symboliseren.

Mensen offeren gebeden om de goden te eren die met Beltane worden geassocieerd, waaronder Cernunnos Het vreugdevuurritueel van Beltane, evenals de meiboomdans en andere rituelen worden nog steeds beoefend.

Tegenwoordig is het landbouwaspect niet meer zo belangrijk voor degenen die Beltane vieren, maar de vruchtbaarheids- en seksualiteitsaspecten blijven belangrijk.

In het kort

Beltane vierde het komende seizoen, vruchtbaarheid en een waardering voor de zomer. Veel rituelen op de Britse eilanden tonen een uitgesproken vertoning en eerbied voor de cycli van leven en dood. Of het nu ging om het offeren van een levend wezen of om schijngevechten tussen winter en zomer, het thema blijft hetzelfde. Hoewel de essentie van Beltane in de loop der jaren is veranderd, is het vruchtbaarheidsaspect van defestival blijft gevierd worden.