پنطیکاستالیسم یکی از سریعترین جنبشهای دینی در حال رشد در جهان است که بیش از 600 میلیون طرفدار در سراسر جهان دارد. این عدد نمایانگر اعضای فرقه های پنطیکاستی و مسیحیان فرقه های دیگر است که با اعتقادات پنطیکاستی/ کاریزماتیکی یکی هستند.

پنطیکاستی کمتر یک فرقه و بیشتر یک جنبش در درون مسیحیت است. به همین دلیل، جدا کردن آن از دیگر گروه‌های درون مسیحیت، مانند کاتولیک، ارتدوکس شرقی، یا پروتستان، دشوار است.

چگونه در بیش از 100 سال گسترش یافته است؟ این امر عمدتاً به دلیل تمرکز آن بر ایمان تجربی و عبادت پر جنب و جوش و پرانرژی است، که کاملاً در تضاد با پروتستانیسم موجود در آمریکا تا دهه 1900 است.

پنطیکاستی در مقابل پروتستان

پروتستان ها گروه بسیار گسترده و شامل فرقه های مختلفی از جمله لوتری ها، انگلیکن ها، باپتیست ها، متدیست ها، ادونتیست ها و پنطیکاستی ها می باشد. از بسیاری جهات، پنطیکاستالیسم بخشی از پروتستانتیسم است.

برخی از باورهای مشابه بین پنطیکاستی و سایر اشکال پروتستانتیسم عبارتند از:

• باور به این که کتاب مقدس خطا یا اشتباهی ندارد و کلام واقعی خدا.
• اعتقاد به تولد دوباره با توبه از گناهان خود و پذیرفتن عیسی به عنوان خداوند و نجات دهنده شخصی شما.

با این حال، برخی از ویژگی های اعتقاد پنطیکاستی آن را از پروتستانتیسمی که قبل از آن بود متمایز کنیدورود در اوایل قرن بیستم.

تفاوت های اصلی این است که پنطیکاستی ها معتقدند:

• در غسل تعمید در روح القدس که پیروان را قادر می سازد تا زندگی پر از "روح" داشته باشند.
• در هدایای معنوی، مانند سخن گفتن به زبانها، معجزات، و شفای الهی، که معنویت و آموزه‌های نهضت کنونی را به دوران حواری تشبیه می‌کند

آغاز پنطیکاستی

تأثیر میراث پیوریتن آمریکا در کلیساهای پروتستان دیرینه است. قبل از شروع قرن بیستم، عبادت کلیسا بسیار منظم و بدون احساس بود. تأکید بر یک صبح یکشنبه بر درستی رفتار، وقار، و یادگیری آموزه های الهیاتی بود. در چند قرن اول پس از ورود استعمارگران اروپایی، احیاها به طور منظم بخش‌هایی از شرق ایالات متحده را فراگرفت. برجسته ترین آنها به ترتیب اولین و دومین بیداری بزرگ دهه 1730 و اوایل دهه 1800 است.

جلسات احیا ابزاری محبوب برای دستیابی به مناطق روستایی کشور، به ویژه در جنوب شد. مردانی مانند جورج ویتفیلد، جان، و چارلز وسلی به عنوان واعظ دوره گرد نام خود را بر سر زبان ها انداختند و پیام خود را به مکان هایی بدون روحانیون تمام وقت می بردند. این سنت زمینه را برای عبادات جدید فراهم می کرد.

جلسات احیا بیشتر بودبا تجربه و بنابراین هیجان انگیزتر. آنها مردم را بر اساس این هیجان جذب کردند، نگران نبودند که کسی فقط برای سرگرمی ظاهر شود زیرا آن شخص پیام را می شنید و شاید تبدیل به دین می شد.

این رویداد اغلب برای نشان دادن آغاز جنبش مدرن پنطیکاستی استفاده می شود. احیای خیابان آزوسا در سال 1906 است. در آنجا، در یک کلیسای سابق AME، بود که موعظه ویلیام جی سیمور جنبش جهانی را راه اندازی کرد. از ایالات متحده، عمدتاً در میان جمعیت فقیرتر جوامع سفیدپوست روستایی جنوب و جوامع شهری آفریقایی آمریکایی.

ریشه این جنبش در احیای جنبش تقدس در اواخر دهه 1800 در اطراف کارولینای شمالی، تنسی، و جورجیا است. مردی که مسئول انتشار آنچه به باورهای کلیدی پنطیکاستی تبدیل شد، چارلز پرهام بود. پرهام یک واعظ مستقل احیاگر بود که از شفاهای الهی حمایت می کرد و صحبت کردن به زبان ها را به عنوان شاهدی بر "تعمید روح القدس" ترویج می کرد.

در آغاز قرن بیستم، پرهام مدرسه ای را در توپکا، KS افتتاح کرد. ، جایی که او این ایده ها را به شاگردانش آموزش می داد. اگنس اوزمان، یکی از دانش آموزان، به عنوان اولین کسی که به زبان ها صحبت می کند، یاد می شود. در سال 1901 پرهام مدرسه خود را تعطیل کرد.مدرسه آموزش کتاب مقدس در هیوستون، تگزاس. اینجا بود که سیمور با پرهام ارتباط برقرار کرد. سیمور که یک چشم آمریکایی آفریقایی تبار بود، شاگرد پرهام بود و پس از آن به لس آنجلس رفت و در آنجا شروع به موعظه کرد. احیای خیابان آزوسا بلافاصله پس از ورود او به ساحل غربی آغاز شد.

باورهای متمایز پنطیکاستالیسم

عقاید اصلی پنطیکاستی عبارتند از:

• تعمید توسط روح القدس
• تکلم به زبانها
• شفای الهی
• بازگشت قریب الوقوع عیسی مسیح

متمایزترین اعتقاد پنطیکاستی اعتقاد به غسل ​​تعمید توسط روح القدس است. در ارتباط با این عقیده است که صحبت کردن به زبانها دلیل این تعمید معنوی است.

این دو عقیده از اعمال رسولان در عهد جدید گرفته شده است. فصل دوم از وقایع کلیسای اولیه می گوید که در روز پنطیکاست رخ داد، جشن هفته های یهودی که پایان برداشت محصول را جشن می گرفتند.

طبق اعمال رسولان 2:3-4، پیروان اولیه عیسی با هم در حال عبادت بودند. هنگامی که «زبان‌هایی مانند آتش برایشان ظاهر شد که بر هر یک از آن‌ها تقسیم می‌شدند. و همه از روح القدس پر شدند و به زبانهای دیگر سخن گفتند.» آنها سپس به اورشلیم رفتند و پیام عیسی را به زبانهای مختلف برای جمعیتی که از سراسر امپراتوری روم جمع شده بودند اعلام کردند. این رویداد با تبدیل بیش از 3000 نفر به اوج خود رسیدمردم.

پنطیکاستیالیسم این وقایع را از یک داستان توصیفی به انتظار تجویزی ارتقا می دهد. پروتستان‌ها و دیگر مسیحیان نمی‌دانستند که این نوع پرکردن توسط روح‌القدس رایج است و یا به زبان‌ها صحبت نمی‌کنند. پنطیکاستی ها این تجربیات را به عنوان تجربیات ضروری می بینند که همه مؤمنان پس از تبدیل شدن باید انتظار داشته باشند.

شفای الهی یکی دیگر از نشانه های متمایز اعتقاد پنطیکاستی است. شفای بیماری و بیماری که در عهد جدید یافت می‌شود، دوباره برای پنطیکاستی‌ها به جای توصیفی تجویزی است. این شفاها از طریق دعا و ایمان اتفاق می افتد. آنها شواهدی از بازگشت عیسی در زمانی است که او گناه و رنج را از بین خواهد برد.

این بر اساس یکی دیگر از باورهای پنطیکاستی، یعنی بازگشت قریب الوقوع مسیح است. پنطیکاستی ها بر این ایده تأکید می کنند که عیسی می تواند در هر لحظه بازگردد، و ما اساساً همیشه در روزهای آخر زندگی می کنیم.

همه این باورها در بحث آنچه که هدایای معنوی نامیده می شود قرار می گیرند. این اصطلاح از نوشته های پولس، به ویژه اول قرنتیان 12 گرفته شده است. در اینجا پولس به "انواع عطایا، اما روح یکسان" اشاره می کند. این هدایا عبارتند از: حکمت، دانش، ایمان، شفا ، نبوت، سخن گفتن به زبانها و تفسیر زبانها. معنای این موهبت ها و چگونگی تجلی آنها یک بحث الهیات مداوم در مسیحیت است.باورهای پنطیکاستی ممکن است با خود بگویند: «اینها با اعتقادات کلیسای من یا کلیسایی که من در آن بزرگ شدم تفاوت چندانی ندارند. من نمی دانستم که آنها پنطیکاستی هستند.»

آنچه که این موضوع نشان می دهد تأثیر پنطیکاستی در سراسر فرقه های مسیحی است. همانطور که قبلاً گفته شد، پنطیکاستالیسم کمتر یک فرقه متمایز و بسیار بیشتر یک جنبش است. بخش ها یا همه این باورها بر کلیساهای همه فرقه ها تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، امروزه در سنت پنطیکاستی «تداوم گرا» بودن نسبت به سنت پروتستان قدیم در مورد هدایای معنوی بسیار محبوب تر است. قطع برخی از مواهب معنوی پس از مرگ رسولان. در این دیدگاه، چیزهایی مانند زبان‌ها و شفاها دیگر رخ نمی‌دهند.

تأثیر پنطیکاستی نیز در موسیقی عبادی رایج که در اکثر کلیساهای انجیلی پروتستان خوانده می شود. این آهنگ ها ممکن است حضور خدا را بخواهند یا از او استقبال کنند تا بیاید و با مردم ملاقات کند. اشعار متمرکز بر روح و معجزات. اینها از سنت پرستش تجربی پنطیکاستی سرچشمه می گیرند.

و جای تعجب نیست، با توجه به اینکه برخی از بزرگترین و تأثیرگذارترین کلان کلیساهای جهان پنطیکاستی هستند. برای مثال کلیسای Hillsong یک کلیسای کاریزماتیک استسنت پنطیکاستی.

این کلیسا که در سال 1983 در حومه سیدنی، استرالیا تأسیس شد، اکنون دارای پردیس هایی در سراسر جهان با 150000 عضو در 23 کشور است. شاید بیشتر به خاطر آهنگ های عبادی، آلبوم ها و کنسرت هایش شناخته شده باشد. Hillsong Worship، Hillsong United، Hillsong Young and Free، و Hillsong Kids اشکال مختلف موسیقی آنها هستند.

سؤالات متداول درباره پنطیکاستی در مقابل پروتستان

کلیسای پنطیکاستی بر تجربه مستقیم ایماندار از خدا و همچنین کار روح القدس تاکید دارد.

این فرقه بر اساس تعمید دوازده نفر است. شاگردان در روز پنطیکاست، همانطور که در کتاب اعمال رسولان بیان شده است.

هدایای روح مانند صحبت کردن به زبانها، شفا دادن، معجزات اعتقاد بر این است که نبوت تجربه مستقیم آشکار شدن خود خداوند است.

نه، این بیشتر یک جنبش است تا یک کلیسا. این شامل چندین کلیسا، مانند کلیسای هیلسونگ است.

بله، پنطیکاستی ها معتقدند که کتاب مقدس کلام خداست و عاری از هرگونه خطا است.

به طور خلاصه

تفاوت بین پنطیکاستی و پروتستانتیسم بیشتر تاریخی است تا تمایزات اساسی. باورهای پنطیکاستی بیشتر وبیان پرستش مسیحیت را در سطح جهانی تحت تأثیر قرار می دهد، هر چه این تفاوت ها کمتر قابل مشاهده می شوند. خوب یا بد بودن این تأثیر بحثی است که ارزش آن را دارد. با این حال، تلاقی پنطیکاستیالیسم و ​​پروتستانیسم سنتی به نظر می رسد که در آینده افزایش یابد.