Lew jest potężnym obrazem używanym przez wieki i kultury w sztuce, muzyce, architekturze, literaturze i religii.Reprezentuje siła , majestat, moc, odwaga, królewskość, potęga wojskowa i sprawiedliwość. Lew z plemienia Judy jest tego przykładem jako ważne źródło znaczenia i duchowości zarówno dla Żydów jak i chrześcijan.

Lew Judy - w judaizmie

Lew Judy wywodzi się z Księgi Rodzaju, gdzie Jakub błogosławi swoich dwunastu synów na łożu śmierci. Każdy z synów jest imiennikiem jednego z dwunastu plemion Izraela.

Kiedy Jakub, znany również jako Izrael, błogosławi swojego syna Judę, nazywa go, "lwiątko " i mówi, że " on kucnie jako lew i jako lwica " (Rdz 49,9).W ten sposób plemię Judy stało się identyfikowane z symbolem lwa.

Kilka wieków później Królestwo Izraela, zjednoczone pod rządami króla Dawida i jego syna Salomona, zostało podzielone w 922 r. p.n.e. na królestwo północne i południowe.

Północne królestwo składało się z 10 plemion i zachowało nazwę Izrael. Południowe królestwo, składające się tylko z plemion Judy i Beniamina, przyjęło nazwę Juda.

Po podbiciu i wchłonięciu północnego królestwa przez imperium asyryjskie, południowe królestwo Judy przetrwało aż do podboju przez Babilończyków. Jednak zamiast zostać całkowicie wchłoniętym, część Hebrajczyków pozostała na ziemi, a pewna liczba wygnańców ostatecznie powróciła pod panowanie imperium medo-perskiego, które zastąpiło Babilończyków.

Współcześni Żydzi są przodkami tych Hebrajczyków i to z ich wierzeń religijnych wywodzi się judaizm.

W starożytnym Izraelu lew był ważnym symbolem siły, odwagi, sprawiedliwości i Bożej ochrony. Istnieją dowody, że wizerunki lwów były widoczne zarówno w świątyni solomonicznej, jak i w odbudowanej drugiej świątyni po powrocie z wygnania za czasów Ezdrasza i Nehemiasza.

W Biblii Hebrajskiej jest kilka wzmianek o lwach. Wspomina się w niej o istnieniu lwów na pustkowiach otaczających miasta i miasteczka Izraela. Łaziły one po wzgórzach i często atakowały stada. Innym przykładem jest sytuacja, gdy król Dawid twierdzi, że zabił lwa w obronie swoich owiec (1Krl 17:36). W ten sposób uzasadnił swoje twierdzenie, że mógł zabić olbrzyma Goliata.

Flaga miejska Jerozolimy, na której widnieje Lew Judy

Dziś lew nadal ma znaczenie jako znak tożsamości dla narodu żydowskiego zarówno pod względem politycznym, jak i duchowym. Lew stał się symbolem narodu izraelskiego, jego odwagi, potęgi i sprawiedliwości. Pojawia się również na fladze i godle miasta Jerozolimy.

Lwy często zdobią arkę, ozdobną szafę, która zawiera zwoje Tory, znajdującą się na froncie wielu synagog. Powszechną dekoracją znajdującą się na szczycie tych ark jest przedstawienie dziesięciu przykazań zapisanych na kamiennych tablicach i flankowanych przez dwa stojące lwy.

Lew Judy w chrześcijaństwie

Lew z plemienia Judy, podobnie jak wiele innych hebrajskich symboli ze Starego Testamentu, zostaje złożony w chrześcijaństwie i nabiera nowego znaczenia w osobie Jezusa Chrystusa. Księga Apokalipsy, napisana ok. 96 r. n.e. przez wczesnochrześcijańskiego przywódcę o imieniu Jan Starszy, odnosi się do Lwa Judy - "Lew z plemienia Judy, Korzeń Dawida, zdobył, aby mógł otworzyćzwój" (Objawienie 5:5).

W teologii chrześcijańskiej jest to rozumiane jako odnoszące się do drugiego przyjścia Jezusa, kiedy powróci, aby pokonać wszystkich swoich wrogów, w tym szatana. Bezpośrednio po tym wersecie znajduje się opis baranka, który został zabity. Jezus zarabia na opis Lwa i Baranka wśród chrześcijan z tego fragmentu.

W teologii chrześcijańskiej fragment ten potwierdza ważne proroctwa dotyczące osoby i działalności Jezusa jako Lwa Judy. Jest on identyfikowany jako dziedzic Dawida, a więc prawowity król Żydów. Jest przedstawiony jako zdobywca, mimo że poniósł straszliwą śmierć przez ukrzyżowanie.

Tak więc jedną rzeczą, którą pokonał jest śmierć poprzez swoje zmartwychwstanie. On również powróci, aby dokończyć swój podbój. Tylko on może otworzyć zwój, który w Księdze Apokalipsy służy jako symbol kulminacji historii ludzkości i końca czasów.

Dziś obraz lwa jest rozumiany przez chrześcijan niemal wyłącznie jako odniesienie do Jezusa, w czym od połowy XX wieku bardzo pomogła popularność książki C.S. Lewisa Kroniki Narnii Aslan jest silny, odważny, sprawiedliwy, zadziorny i ofiarny. Wraz z literaturą, lew jest powszechnie spotykany jako temat w nowoczesnej sztuce chrześcijańskiej, muzyce i filmie.

Lew Judy w imperium Etiopii

Innym ciekawym zastosowaniem terminu Lew Judy jest jako tytuł dla cesarza Etiopii.

Zgodnie z zapisem historycznym znajdującym się w XIV-wiecznym tekście znanym jako Kebra Negast , założyciel dynastii solomonicznej w Etiopii był potomkiem króla Izraela Salomona i Makedy królowej Saby, która odwiedziła go w Jerozolimie.

Relacja z tej wizyty znajduje się w Księdze Pierwszych Króli rozdział 10, choć nie ma w niej wzmianki o związku czy potomstwie.

Zgodnie z etiopską tradycją, zarówno narodową, jak i religijną, Menelik I zainaugurował dynastię solomoniczną w Etiopii w X w. p.n.e. Podawanie rodowodu od Menelika było ważnym aspektem władzy cesarskiej przez kilka stuleci.

Lew Judy i Ruch Rastafari

Lew Judy przedstawiony na fladze rastafarian

Etiopski cesarz noszący tytuł Lwa Judy zajmuje ważne miejsce w Rastafarianizm , ruch religijny, kulturowy i polityczny, który powstał na Jamajce w latach 30. XX wieku.

Według rastafarianizmu biblijne wzmianki o Lwie z plemienia Judy mówią konkretnie o Hajle Sellasje I, cesarzu Etiopii w latach 1930-1974.

Niektórzy rastafarianie uważają go za drugie przyjście Chrystusa. Podczas koronacji otrzymał tytuł "Król królów i Pan panów, zdobywca lwa z plemienia Judy". Za życia Hajle Sellasje postrzegał siebie jako pobożnego chrześcijanina i odrzucał coraz częstsze twierdzenia, że jest drugim przyjściem Chrystusa.

Do podsumowania

Dla Żydów Lew Judy jest ważnym symbolem etnicznym i religijnym, łączącym ich z początkiem istnienia narodu, z ich ziemią i tożsamością dzieci Bożych. Nadal służy jako przypomnienie w ich publicznym kulcie i jako symbol ich społeczno-politycznej tożsamości.

Dla chrześcijan Jezus jest Lwem Judy, który powróci, aby podbić ziemię, w przeciwieństwie do jego pierwszego pojawienia się na ziemi jako baranka ofiarnego. Daje to chrześcijanom nadzieję, że zło, które teraz trzeba znosić, pewnego dnia zostanie pokonane.

Lew Judy zajmuje również ważne miejsce w historii Afryki i afrocentrycznych ruchów XX wieku, takich jak Rastafarianizm.

We wszystkich tych wyrażeniach lew przywołuje idee odwagi, siły, dzikości, majestatu, królewskości i sprawiedliwości.