ສັນຍາລັກຂອງລີງສະຫລາດສາມ

  • ແບ່ງປັນນີ້
Stephen Reese

    ໃນທົ່ວໂລກ, ການພັນລະນາຂອງລີງທີ່ສະຫລາດສາມໂຕໄດ້ເປັນ trope ວັດທະນະທໍາທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງສຸພາສິດຂອງການເຫັນ, ໄດ້ຍິນ, ແລະເວົ້າບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍ. ໃນຂະນະທີ່ມັນເປັນຄໍາສຸພາສິດທີ່ຂ້ອນຂ້າງທັນສະໄຫມໃນຕາເວັນຕົກ, ໃນຕາເວັນອອກ, ບ່ອນທີ່ມັນມີຕົ້ນກໍາເນີດ, ຄໍາສຸພາສິດນີ້ແລະການເປັນຕົວແທນທາງຮ່າງກາຍຂອງມັນມາຮອດສະໄຫມໂບຮານ. ນີ້ແມ່ນການເບິ່ງທີ່ໃກ້ຊິດວ່າເປັນຫຍັງລິງສະຫລາດສາມຕົວຈຶ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບສຸພາສິດແລະມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ.

    ຄວາມຫມາຍແລະສັນຍາລັກຂອງລີງສະຫລາດສາມຕົວ

    ສັນຍາລັກທາງວັດທະນະທໍາທີ່ມາຈາກປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ສາມສະຫຼາດ. ລີງ—ໂຕໜຶ່ງປົກຕາ, ຫູໜຶ່ງຂອງລາວ, ແລະໜຶ່ງປາກຂອງລາວ—ຮູ້ຈັກຊື່ຂອງພວກມັນວ່າ Mizaru, Kikazaru, ແລະ Iwazaru. ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ສັນ​ຍາ​ລັກ​ຂອງ​ສຸ​ພາ​ສິດ​ທີ່​ເວົ້າ​ວ່າ, “ເບິ່ງ​ບໍ່​ມີ​ຄວາມ​ຊົ່ວ​ຮ້າຍ. ບໍ່ໄດ້ຍິນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. ບໍ່ເວົ້າຊົ່ວ.” ເປັນເລື່ອງແປກທີ່, ຊື່ພາສາຍີ່ປຸ່ນຂອງພວກມັນແມ່ນເປັນຄໍາທີ່ໃຊ້ໃນຄໍາສັບ. ຄຳຕໍ່ທ້າຍ -zu ຫຼື –zaru ແມ່ນໃຊ້ທົ່ວໄປເພື່ອປະຕິເສດຄຳກິລິຍາ ຫຼືສະແດງຄວາມໝາຍກົງກັນຂ້າມຂອງມັນ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄໍາຕໍ່ທ້າຍ -zaru ຍັງສາມາດເປັນຄໍາທີ່ດັດແກ້ສໍາລັບ saru ທີ່ຫມາຍຄວາມວ່າ monkey ໃນພາສາຍີ່ປຸ່ນ, ດັ່ງນັ້ນຄໍາສຸພາສິດແມ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນໂດຍຮູບລິງ.

    ລີງທີ່ສະຫລາດສາມຕົວເປັນຕົວແທນຂອງຂໍ້ຄວາມທາງສິນທໍາຂອງ ບໍ່ເບິ່ງ, ຟັງ, ຫຼື ເວົ້າອັນໃດຊົ່ວ , ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການມີສິນທໍາຢ່າງຊື່ສັດໃນການປະເຊີນກັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃດໆ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄໍາສຸພາສິດແມ່ນບາງຄັ້ງກໍຖືກໃຊ້ຢ່າງໂຫດຮ້າຍຕໍ່ຜູ້ທີ່ເສີຍເມີຍໃນສິ່ງທີ່ຜິດສິນລະທຳ ຫຼືທາງກົດໝາຍ. ຄືກັບວ່າດ້ວຍການທຳທ່າວ່າບໍ່ເຫັນການກະທຳຜິດ, ພວກມັນຈະບໍ່ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ມັນ.

    ລີງສະຫຼາດສາມຕົວໃນປະຫວັດສາດ

    ການຜັນແປຂອງລີງສະຫຼາດ 3 ໂຕນີ້. ພະສົງສາມະເນນ

    ຄຳສຸພາສິດທີ່ກ່າວໄວ້ເບື້ອງຫຼັງລິງທີ່ສະຫລາດສາມໂຕນັ້ນ ຫມາຍເຖິງການສະແດງອອກທາງກາຍ. ມັນມີຕົ້ນກຳເນີດມາຈາກຈີນບູຮານ, ຈາກນັ້ນກໍພົບເຫັນສັດໂຕແທນຢູ່ໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ແລະໃນທີ່ສຸດກໍກາຍເປັນທີ່ນິຍົມໃນພາກຕາເວັນຕົກ.

    • ໃນວັດທະນະທຳຈີນ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ

    ໃນລະຫວ່າງໄລຍະລັດສົງຄາມຂອງຈີນ, ປະມານ 475 ຫາ 221 BCE, ນັກວິເຄາະຂອງຂົງຈື້ ໄດ້ລວມເອົາສຸພາສິດຂອງ ການເບິ່ງບໍ່ເຖິງສິ່ງທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບຄວາມຖືກຕ້ອງ; ບໍ່ຟັງສິ່ງທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບຄວາມຖືກ; ເຮັດໃຫ້ບໍ່ມີການເຄື່ອນໄຫວທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບທີ່ຖືກຕ້ອງ. ໃນສະຕະວັດທີ 8, ພະສົງພຸດທະສາສະນິກະຊົນໄດ້ນໍາເອົາສຸພາສິດດັ່ງກ່າວມາສູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ.

    ເຊື່ອກັນວ່າສັນຍາລັກຂອງລີງ 3 ໂຕນີ້ຖືກນໍາມາຈາກຈີນຈາກອິນເດຍຜ່ານ ເສັ້ນທາງສາຍໄໝ . — ເປັນ​ເສັ້ນ​ທາງ​ການ​ຄ້າ​ເກົ່າ​ແກ່​ທີ່​ເຊື່ອມ​ຕໍ່​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ກັບ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ — ແລະ​ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ກັບ​ຍີ່​ປຸ່ນ​. ມາຮອດສະໄໝ Tokugawa, ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ ສະໄໝ Edo, ເຊິ່ງແກ່ຍາວມາແຕ່ປີ 1603 ຫາ 1867, ລີງ 3 ໂຕ ໄດ້ຖືກສະແດງຢູ່ໃນຮູບປັ້ນຂອງພຸດທະສາສະນິກະຊົນ.

    ຢູ່ທີ່ວິຫານ Toshogu ໃນນະຄອນ Nikko, ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ຮູບປັ້ນ 8 ກະດານເປັນຕົວແທນ. ຫຼັກຈັນຍາບັນ ສ້າງຂຶ້ນໂດຍ ຂົງຈື້. ຫນຶ່ງໝູ່​ຄະນະ​ແມ່ນ​ລີງ​ປັນຍາ​ສາມ​ຕົວ, ​ເປັນ​ສັນຍະລັກ​ເຖິງ​ຫຼັກ​ການ​ຂອງ​ການ​ບໍ່​ເຫັນ, ບໍ່​ໄດ້​ຍິນ, ​ແລະ ບໍ່​ເວົ້າ​ອັນ​ຊົ່ວ. ມາຮອດສະໄໝ Meiji, ແຕ່ປີ 1867 ຫາ 1912, ຮູບປັ້ນດັ່ງກ່າວໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຂອງຊາວຕາເວັນຕົກ, ເຊິ່ງໄດ້ດົນໃຈໃຫ້ຄຳເວົ້າທີ່ວ່າ “ເບິ່ງບໍ່ຜິດ. ບໍ່ໄດ້ຍິນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. ຢ່າເວົ້າຄວາມຊົ່ວ”.

    • ໃນວັດທະນະທໍາເອີຣົບແລະອາເມລິກາ

    ໃນຊຸມປີ 1900, ຮູບປັ້ນຂະຫນາດນ້ອຍຂອງລີງສະຫລາດສາມຕົວໄດ້ກາຍເປັນທີ່ນິຍົມໃນປະເທດອັງກິດ. ສະເໜ່ໂຊກດີ, ໂດຍສະເພາະໂດຍທະຫານໃນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທໍາອິດ. ຜູ້ຊ່ຽວຊານບາງຄົນໃນນິທານພື້ນເມືອງເຊື່ອມໂຍງສັນຍາລັກຂອງສາມລິງທີ່ສະຫລາດກັບສຸພາສິດຂອງວັດທະນະທໍາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ມັນຍັງຖືກປຽບທຽບກັບຄໍາຂວັນຂອງ Yorkshireman, "ຟັງທັງຫມົດ, ເບິ່ງທັງຫມົດ, ເວົ້າໃນປັດຈຸບັນ", ເຊິ່ງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຕັ້ງແຕ່ທ້າຍຍຸກກາງ.

    ສັນຍາລັກຂອງລີງສະຫລາດສາມຕົວຍັງສະທ້ອນກັບຄໍາທີ່ໃຊ້ໃນອະດີດ. ໃນບົດຟ້ອນໃນປີ 1392, ຄຳຂວັນທີ່ວ່າ, “ເພື່ອຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກ, ຄົນເຮົາຕ້ອງຕາບອດ, ຫູໜວກ ແລະ ເປັນຕາບອດ”. ນອກຈາກນີ້, ມັນກ່ຽວຂ້ອງກັບສຸພາສິດຂອງຍຸກກາງ, “Audi, vide, tace, si vis vivere in pace,” ເຊິ່ງແປວ່າ “ໄດ້ຍິນ, ເຫັນ, ແຕ່ຈົ່ງມິດງຽບ ຖ້າເຈົ້າຢາກຈະຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກ”.

    ລີງສະຫຼາດສາມໂຕໃນວັດທະນະທໍາສະໄໝໃໝ່

    ລິງສາມໂຕທີ່ສະແດງໂດຍຜ້າໃບຈັກກະວານ. ເບິ່ງມັນຢູ່ທີ່ນີ້.

    ໃນຍຸກສະ ໄໝ ຂອງພວກເຮົາ, ລິງທີ່ສະຫຼາດສາມຕົວຍັງຄົງປະກອບ ຄຳ ສຸພາສິດທີ່ພວກມັນສະແດງໃນຕົ້ນເດີມ - ແຕ່ມັນມີຄວາມ ໝາຍ ຫຼາຍຢ່າງທີ່ກ່າວເຖິງ.

    • ໃນການສົ່ງຂໍ້ຄວາມ ແລະສັງຄົມສື່

    ລີງທີ່ສະຫລາດສາມຕົວບາງຄັ້ງຖືກໃຊ້ເປັນ emojis, ແຕ່ພວກມັນມັກຈະຖືກໃຊ້ໃນທາງທີ່ອ່ອນໂຍນ, ບາງຄັ້ງກໍ່ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມ ໝາຍ ເດີມຂອງມັນ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ການໃຊ້ພວກມັນເປັນເລື່ອງທຳມະດາສຳລັບການສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມສຸກ, ຄວາມແປກໃຈ, ຄວາມອັບອາຍ, ແລະອື່ນໆ.

    ອີໂມຈິລີງທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນບໍ່ດີແມ່ນໃຊ້ໂດຍທົ່ວໄປເພື່ອສະແດງເຖິງ, "ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້" m ເຫັນ”. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ອີໂມຈິລີງທີ່ໄດ້ຍິນ-no-evil ແນະນໍາວ່າປະຊາຊົນໄດ້ຍິນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະໄດ້ຍິນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ລິງທີ່ເວົ້າວ່າບໍ່ຊົ່ວສາມາດຖືກໃຊ້ເພື່ອສະແດງປະຕິກິລິຍາຂອງຄົນເຮົາໃນການເວົ້າຜິດໃນສະຖານະການທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ.

    • ໃນ Pop Culture

    ບາງ​ເທື່ອ​ຮູບ​ລີງ​ທີ່​ມີ​ສະຕິ​ປັນຍາ​ທັງ​ສາມ​ຖືກ​ພິມ​ໃສ່​ເສື້ອ​ທີ​ເຊີດ, ແສ່ວ​ເປັນ​ເສື້ອ​ກັນ​ໜາວ, ພ້ອມ​ທັງ​ສະ​ແດງ​ດ້ວຍ​ໄມ້, ພາດ​ສະ​ຕິກ, ແລະ​ເຊລາ​ມິກ​ເປັນ​ຮູບ​ປັ້ນ. ພວກມັນຍັງປາກົດຢູ່ໃນໂຄສະນາຂ່າວ ແລະໂປສກາດເພື່ອສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ສຳຄັນກວ່າ.

    ໃນຮູບເງົາສັ້ນ horror 2015 Three Wise Monkeys , ຕົວລະຄອນຂອງເລື່ອງໄດ້ຮັບຮູບປັ້ນຂອງລີງສາມໂຕເປັນ ເຄື່ອງໝາຍ. ລິງ 3 ໂຕຖືກພັນລະນາຢູ່ໃນສາກການທົດລອງໃນຮູບເງົາປີ 1968 Planet of the Apes .

    ໃນປະເທດອັງກິດ, ພວກມັນຖືກສະແດງເປັນນິທານເລື່ອງນິທານສຳລັບເດັກນ້ອຍໃນໂຮງລະຄອນ Hiccup, ບ່ອນທີ່ນັກສະແດງທີ່ເໝາະສົມກັບລິງ. ສ່ວນ. ນິທານເລົ່ານິທານເລົ່າເລື່ອງການລັກພາຕົວລິງລູກໂຕໜຶ່ງ ແລະຄວາມພະຍາຍາມຂອງລີງສາມໂຕເພື່ອຊ່ວຍກູ້ມັນ.

    ຄຳຖາມທີ່ຖາມເລື້ອຍໆກ່ຽວກັບລີງສະຫລາດສາມໂຕ

    ແມ່ນຫຍັງ?ລິງທີ່ສະຫລາດສາມໂຕໝາຍເຖິງ?

    ພວກມັນສະແດງເຖິງແນວຄວາມຄິດຂອງການເບິ່ງບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍ, ໄດ້ຍິນບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍ, ບໍ່ເວົ້າຮ້າຍ.

    ລິງທີ່ສະຫລາດສາມໂຕແມ່ນໃຜ?

    ໃນພາສາຍີ່ປຸ່ນ ສຸພາສິດ, ລິງມີ Mizaru, Kikazaru, ແລະ Iwazaru. ບໍ່​ປ່ອຍ​ໃຫ້​ຄຳ​ເວົ້າ​ຊົ່ວ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ການ​ໄຕ່​ສວນ​ຂອງ​ເຮົາ, ແລະ​ສຸດ​ທ້າຍ​ກໍ​ບໍ່​ໃຫ້​ເວົ້າ​ແລະ​ປະ​ກອບ​ຄຳ​ເວົ້າ​ທີ່​ຊົ່ວ​ຮ້າຍ​ແລະ​ຄວາມ​ຄິດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນພາກຕາເວັນຕົກ, ຄໍາສຸພາສິດບໍ່ເຫັນຄວາມຊົ່ວ, ໄດ້ຍິນບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍ, ເວົ້າບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍຫມາຍຄວາມວ່າບໍ່ສົນໃຈຫຼືເຮັດໃຫ້ຕາບອດກັບສິ່ງທີ່ຜິດພາດ.

    ໂດຍຫຍໍ້

    ຕະຫຼອດປະຫວັດສາດ, ສັດ. ໄດ້​ຖືກ​ນໍາ​ໃຊ້​ເປັນ ສັນ​ຍາ​ລັກ​ສໍາ​ລັບ​ສຸ​ພາ​ສິດ — ແລະ monkeys ໄດ້​ຖືກ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ເປັນ​ປະ​ເພດ​ຂອງ​ສັດ​ທີ່​ສະ​ຫລາດ​. ລີງມີປັນຍາ 3 ໂຕ ເປັນສິ່ງເຕືອນໃຈຂອງ ພຸດທະສາສະນິກະຊົນ ວ່າຖ້າເຮົາບໍ່ເຫັນ, ໄດ້ຍິນ, ຫຼືເວົ້າຊົ່ວ, ເຮົາກໍຈະພົ້ນຈາກຄວາມຊົ່ວ. ຂໍ້ຄວາມທາງສິນລະທຳຂອງພວກມັນຍັງຄົງມີຄວາມໝາຍສຳຄັນໃນຍຸກສະໄໝໃໝ່ຂອງພວກເຮົາ, ແລະການພັນລະນາຂອງພວກມັນແມ່ນໜຶ່ງໃນຮູບແຕ້ມທີ່ນິຍົມກັນທົ່ວໂລກ.

    Stephen Reese ເປັນນັກປະຫວັດສາດທີ່ມີຄວາມຊ່ຽວຊານໃນສັນຍາລັກແລະ mythology. ລາວ​ໄດ້​ຂຽນ​ປຶ້ມ​ຫຼາຍ​ຫົວ​ກ່ຽວ​ກັບ​ເລື່ອງ​ນີ້, ແລະ​ວຽກ​ງານ​ຂອງ​ລາວ​ໄດ້​ລົງ​ພິມ​ໃນ​ວາ​ລະ​ສານ​ແລະ​ວາ​ລະ​ສານ​ໃນ​ທົ່ວ​ໂລກ. ເກີດແລະເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃນລອນດອນ, Stephen ສະເຫມີມີຄວາມຮັກຕໍ່ປະຫວັດສາດ. ຕອນເປັນເດັກນ້ອຍ, ລາວໃຊ້ເວລາຫຼາຍຊົ່ວໂມງເພື່ອຄົ້ນຫາບົດເລື່ອງເກົ່າແກ່ ແລະ ຄົ້ນຫາຊາກຫັກພັງເກົ່າ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ລາວສືບຕໍ່ອາຊີບການຄົ້ນຄວ້າປະຫວັດສາດ. ຄວາມຫຼົງໄຫຼຂອງ Stephen ກັບສັນຍາລັກແລະ mythology ແມ່ນມາຈາກຄວາມເຊື່ອຂອງລາວວ່າພວກເຂົາເປັນພື້ນຖານຂອງວັດທະນະທໍາຂອງມະນຸດ. ລາວເຊື່ອວ່າໂດຍການເຂົ້າໃຈ myths ແລະນິທານເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຮົາສາມາດເຂົ້າໃຈຕົວເອງແລະໂລກຂອງພວກເຮົາໄດ້ດີຂຶ້ນ.