Pierwsza wzmianka o Babilonie Wielkim znajduje się w biblijnej Księdze Apokalipsy. Babilon Wielki, znany również jako Nierządnica Babilońska, odnosi się zarówno do złego miejsca, jak i wszetecznej kobiety.

Jako symbol, Babilon Wielki reprezentuje wszystko, co jest despotyczne, złe i zdradzieckie. Reprezentuje koniec czasów i jest powiązany z Antychrystem. Jest tajemniczy, a jego pochodzenie i znaczenie jest wciąż dyskutowane.

Jak Babilon stał się archetypem zdrady, despotycznej władzy i zła? Odpowiedź znajdujemy w długiej historii Izraela i zachodniego chrześcijaństwa.

Hebrajski kontekst Babilonu Wielkiego

Naród hebrajski pozostawał w przeciwnych stosunkach z imperium babilońskim. W roku 597 p.n.e. pierwsze z kilku oblężeń Jerozolimy spowodowało, że król judzki stał się wasalem Nabuchodonozora. Po tym wydarzeniu w kolejnych dekadach nastąpiła seria buntów, oblężeń i deportacji narodu hebrajskiego. Historia Daniela jest tego przykładem.

Doprowadziło to do okresu w historii Żydów znanego jako niewola babilońska. Miasto Jerozolima zostało zrównane z ziemią, a świątynia solomoniczna zniszczona.

Wpływ, jaki miało to na zbiorowe sumienie Żydów, można dostrzec w pismach hebrajskich w takich księgach jak Izajasz, Jeremiasz i Lamentacje.

Żydowska narracja przeciwko Babilonowi obejmuje mit o powstaniu wieży Babel w Księdze Rodzaju 11 oraz powołanie Abrahama przez Boga z jego domu w Ur Chaldejskim, ludu utożsamianego z regionem Babilonu.

Izajasza rozdział 47 jest proroctwem zniszczenia Babilonu. Babilon jest w nim przedstawiony jako młoda kobieta królewska "bez tronu", która musi siedzieć w prochu, znosząc wstyd i upokorzenie. Motyw ten przenosi się do nowotestamentowego opisu Babilonu Wielkiego.

Symbolika wczesnochrześcijańska

W Nowym Testamencie jest tylko kilka wzmianek o Babilonie. Większość z nich to relacje genealogiczne na początku Ewangelii Mateusza. Dwie wzmianki o Babilonie, które dotyczą Babilonu Wielkiego lub Nierządnicy Babilońskiej, pojawiają się znacznie później w kanonie Nowego Testamentu. Obie nawiązują do opisu Babilonu jako archetypu buntu w Biblii Hebrajskiej.

Piotr w swoim pierwszym liście krótko wspomina o Babilonie - "Ta, która jest w Babilonie, która jest podobnie wybrana, przesyła wam pozdrowienia" (1Piotr 5:13). Interesujące jest to, że Piotr nigdzie nie był w pobliżu miasta czy regionu Babilonu. Historyczne dowody umieszczają Piotra w tym czasie w mieście Rzym.

Piotr wykorzystuje żydowską koncepcję Babilonu i odnosi ją do największego miasta i imperium swoich czasów - Rzymu.

Konkretne odniesienia do Babilonu Wielkiego znajdują się w Księdze Apokalipsy napisanej przez Jana Starszego pod koniec I wieku n.e. Odniesienia te znajdują się w Apokalipsie 14:8, 17:5 i 18:2. Pełny opis znajduje się w rozdział 17 .

W tym opisie Babilon jest cudzołożną kobietą, która siedzi na wielkiej, siedmiogłowej bestii. Jest ona odziana w królewskie szaty i klejnoty, a na jej czole wypisane jest imię - Babilon Wielki, Matka Nierządnic i Obrzydliwości Ziemi Mówi się, że pije ona krew świętych i męczenników. Od tego odniesienia pochodzi tytuł "Nierządnica Babilonu".

Kim jest Nierządnica z Babilonu?

Nierządnica z Babilonu autorstwa Lucasa Cranacha. PD .

To prowadzi nas do pytania:

Kim jest ta kobieta?

Na przestrzeni wieków nie brakowało potencjalnych odpowiedzi. Dwa pierwsze poglądy mają podstawy w wydarzeniach i miejscach historycznych.

• Imperium Rzymskie jako Nierządnica Babilonu

Być może najwcześniejszą i najbardziej powszechną odpowiedzią było utożsamienie Babilonu z imperium rzymskim. Wynika to z kilku wskazówek i łączy opis z Apokalipsy Jana z odniesieniem Piotra.

Anioł przemawiający do Jana mówi mu, że siedem głów to siedem wzgórz, co jest możliwym odniesieniem do siedmiu wzgórz, na których podobno zbudowane jest miasto Rzym.

Archeolodzy odkryli monetę wybitą przez cesarza Wespazjana około 70 roku n.e., która zawiera przedstawienie Rzymu jako kobiety siedzącej na siedmiu wzgórzach. Jeden z pierwszych historyków kościoła, Euzebiusz, piszący na początku IV wieku, popiera pogląd, że Piotr odnosił się do Rzymu.

Jeśli Rzym jest Nierządnicą Babilonu, to nie wynika to po prostu z jego politycznej potęgi, ale z jego religijnych i kulturowych wpływów, które odciągały ludzi od czczenia chrześcijańskiego Boga i naśladowania Jezusa Chrystusa.

Ma to również wiele wspólnego z brutalnością rzymskiego rządu wobec wczesnych chrześcijan. Pod koniec I wieku wczesny kościół doświadczył kilku fal prześladowań z powodu dekretów cesarzy i lokalnych urzędników państwowych. Rzym spijał krew męczenników.

• Jerozolima jako Nierządnica Babilonu

Innym geograficznym rozumieniem Nierządnicy Babilońskiej jest miasto Jerozolima. Opis znajdujący się w Apokalipsie przedstawia Babilon jako niewierną królową, która dopuściła się cudzołóstwa z królami z obcych krajów.

Byłoby to nawiązanie do innego motywu występującego w Starym Testamencie (Izajasza 1:21, Jeremiasza 2:20, Ezechiela 16), w którym Jerozolima, reprezentantka narodu izraelskiego, jest opisana jako nierządnica w swojej niewierności Bogu.

Odniesienia w Apokalipsie 14 i 18 do "upadku" Babilonu odnoszą się do zniszczenia miasta w 70 r. n.e. Historycznie mówiło się również, że Jerozolima jest zbudowana na siedmiu wzgórzach. Ten pogląd na Babilon Wielki odnosi się konkretnie do odrzucenia przez przywódców żydowskich Jezusa jako obiecanego Mesjasza.

Wraz z upadkiem imperium rzymskiego, a następnie powstaniem kościoła rzymskokatolickiego, w średniowiecznej Europie zmieniły się poglądy na ten temat. Najbardziej rozpowszechnione poglądy wyrosły na gruncie przełomowego dzieła św. Augustyna znanego jako Miasto Boga .

W tym dziele przedstawia całe stworzenie jako wielką bitwę między dwoma przeciwstawnymi miastami, Jerozolimą i Babilonem. Jerozolima reprezentuje Boga, jego lud i siły dobra. Walczą one z Babilonem, który reprezentuje szatana, jego demony i ludzi zbuntowanych przeciwko Bogu.

Pogląd ten dominował przez całe średniowiecze.

• Kościół katolicki jako Nierządnica Babilonu

W okresie reformacji pisarze tacy jak Marcin Luter nakreślili, że Nierządnicą Babilonu jest Kościół katolicki.

Czerpiąc z przedstawienia Kościoła jako "Oblubienicy Chrystusa", wcześni reformatorzy patrzyli na zepsucie Kościoła katolickiego i postrzegali go jako niewierny, popełniający cudzołóstwo ze światem w celu zdobycia bogactwa i władzy.

Marcin Luter, który rozpoczął reformację protestancką, napisał w 1520 roku traktat pt. O babilońskiej niewoli Kościoła Nie był osamotniony w stosowaniu starotestamentowych przedstawień ludu Bożego jako niewiernych nierządnic do papieży i przywódców kościelnych. Nie pozostało niezauważone, że siedziba władzy papieskiej znajdowała się w mieście założonym na siedmiu wzgórzach. Wiele przedstawień Nierządnicy Babilońskiej z tego okresu pokazuje ją wyraźnie w papieskiej tiarze.

Dante Alighieri umieszcza papieża Bonifacego VIII w Piekle, zrównując go z Nierządnicą z Babilonu z powodu praktyki symonii, sprzedaży urzędów kościelnych, która szalała pod jego przywództwem.

• Pozostałe interpretacje

W czasach współczesnych liczba teorii identyfikujących Nierządnicę z Babilonu wciąż rośnie, wiele z nich czerpie z pomysłów z poprzednich wieków.

Pogląd, że Nierządnica jest synonimem Kościoła katolickiego, nadal się utrzymuje, choć w ostatnich latach słabnie wraz ze wzrostem wysiłków ekumenicznych. Bardziej powszechnym poglądem jest przypisywanie tego tytułu "apostatycznemu" Kościołowi. Może się to odnosić do dowolnej liczby rzeczy, w zależności od tego, co stanowi apostazję. Ten pogląd jest często związany z grupami, które oderwały się od bardziej tradycyjnychWyznania chrześcijańskie.

Obecnie bardziej rozpowszechniony jest pogląd, że Nierządnica z Babilonu jest duchem lub siłą. Może być kulturowa, polityczna, duchowa lub filozoficzna, ale można ją znaleźć we wszystkim, co jest przeciwne nauce chrześcijańskiej.

Wreszcie, są tacy, którzy patrząc na bieżące wydarzenia, stosują tytuł Nierządnica Babilonu do podmiotów politycznych. Może to być Ameryka, wielonarodowe mocarstwa geopolityczne lub tajne grupy, które kontrolują świat zza kulis.

W skrócie

Zrozumienie Babilonu Wielkiego nie może być oderwane od doświadczeń starożytnego narodu hebrajskiego. Nie można go również zrozumieć w oderwaniu od doświadczeń inwazji, obcego panowania i prześladowań odczuwanych przez liczne grupy na przestrzeni wieków. Może być postrzegany jako konkretne miejsca związane z wydarzeniami historycznymi. Może być niewidzialną siłą duchową. Niezależnie od tego, kim lub gdzie jest Nierządnica Babilonu,stała się synonimem zdrady, tyranii i zła.