De eerste vermelding van Babylon de Grote is te vinden in het Boek Openbaringen in de Bijbel. Grotendeels symbolisch verwijst Babylon de Grote, ook bekend als de Hoer van Babylon, naar zowel een slechte plaats als een hoerige vrouw.

Als symbool staat Babylon de Grote voor alles wat tiranniek, slecht en verraderlijk is. Ze vertegenwoordigt het einde der tijden en is verbonden met de antichrist. Ze is mysterieus, en over haar oorsprong en betekenis wordt nog steeds gediscussieerd.

Hoe werd Babylon het archetype voor verraad, tiranniek gezag en kwaad? Het antwoord is te vinden in de lange geschiedenis van Israël en het westerse christendom.

Hebreeuwse context van Babylon de Grote

Het Hebreeuwse volk had een vijandige relatie met het Babylonische rijk. In het jaar 597 v. Chr. leidde de eerste van verschillende belegeringen van Jeruzalem ertoe dat de koning van Juda een vazal werd van Nebukadnezar. Daarna volgde een reeks opstanden, belegeringen en deportaties van het Hebreeuwse volk in de daaropvolgende decennia. Het verhaal van Daniël is daar een voorbeeld van.

Dit leidde tot de periode in de Joodse geschiedenis die bekend staat als de Babylonische gevangenschap. De stad Jeruzalem werd met de grond gelijk gemaakt en de Solomonische tempel verwoest.

De invloed hiervan op het Joodse collectieve geweten is in de Hebreeuwse geschriften terug te vinden in boeken als Jesaja, Jeremia en Klaagliederen.

Het Joodse verhaal tegen Babylon omvat de oorsprongsmythe van de toren van Babel in Genesis 11 en de roeping van Abraham door God uit zijn huis in Ur van de Chaldeeën, een volk dat wordt vereenzelvigd met het gebied van Babylon.

Jesaja hoofdstuk 47 is een profetie over de verwoesting van Babylon. Daarin wordt Babylon afgeschilderd als een jonge koninklijke vrouw "zonder troon" die in het stof moet zitten en schande en vernedering moet ondergaan. Dit motief komt terug in de beschrijving van Babylon de Grote in het Nieuwe Testament.

Vroegchristelijke symboliek

Er zijn slechts enkele verwijzingen naar Babylon in het Nieuwe Testament. De meeste daarvan zijn genealogische verslagen aan het begin van het Evangelie van Matteüs. De twee verwijzingen naar Babylon die betrekking hebben op Babylon de Grote of de Hoer van Babylon komen veel later in de canon van het Nieuwe Testament voor. Beide gaan terug op de beschrijving van Babylon als archetype voor rebellie in de Hebreeuwse Bijbel.

Petrus maakt in zijn eerste brief een korte verwijzing naar Babylon - "Zij die in Babylon is, die eveneens uitverkoren is, groet u" (1Petrus 5:13). Interessant aan deze verwijzing is dat Petrus zich nergens in de buurt van de stad of streek Babylon bevond. Historisch bewijs plaatst Petrus in deze tijd in de stad Rome.

Het "zij" is een verwijzing naar de kerk, de groep christenen die met hem is verzameld. Petrus maakt gebruik van de Joodse opvatting van Babylon en past die toe op de grootste stad en het grootste rijk van zijn tijd, Rome.

De specifieke verwijzingen naar Babylon de Grote komen voor in het Boek Openbaringen, geschreven door Johannes de Oudere aan het einde van de 1e eeuw n.C. Deze verwijzingen staan in Openbaring 14:8, 17:5 en 18:2. De volledige beschrijving staat in hoofdstuk 17 .

In deze beschrijving is Babylon een overspelige vrouw die op een groot zevenkoppig beest zit. Zij is gekleed in koninklijke gewaden en juwelen en heeft een naam op haar voorhoofd geschreven - Babylon de Grote, moeder van de hoeren en van de gruwelen der aarde... Ze zou dronken zijn van het bloed van heiligen en martelaren. Van deze verwijzing komt de titel "Hoer van Babylon".

Wie is de hoer van Babylon?

De hoer van Babylon door Lucas Cranach. PD .

Dit brengt ons bij de vraag:

Wie is deze vrouw?

Door de eeuwen heen is er geen gebrek aan mogelijke antwoorden gegeven. De eerste twee opvattingen zijn gebaseerd op historische gebeurtenissen en plaatsen.

• Het Romeinse Rijk als de hoer van Babylon

Misschien is het vroegste en meest voorkomende antwoord geweest om Babylon te identificeren met het Romeinse rijk. Dit komt voort uit verschillende aanwijzingen en combineert de beschrijving in Johannes' Openbaringen met Petrus' verwijzing.

Dan is er de verklaring van het grote beest. De engel die tot Johannes spreekt zegt hem dat de zeven koppen zeven heuvels zijn, een mogelijke verwijzing naar de zeven heuvels waarop de stad Rome zou zijn gegrondvest.

Archeologen hebben een door keizer Vespasianus rond 70 CE geslagen munt blootgelegd waarop een afbeelding van Rome staat als een vrouw die op zeven heuvels zit. Een van de eerste kerkhistorici, Eusebius, die in het begin van de 4e eeuw schreef, steunt de opvatting dat Petrus Rome bedoelde.

Als Rome de hoer van Babylon is, dan is dat niet alleen vanwege haar politieke macht, maar ook vanwege haar religieuze en culturele invloed die de mensen wegtrok van de aanbidding van de christelijke God en het volgen van Jezus Christus.

Het heeft ook veel te maken met de wreedheid van de Romeinse regering tegenover de vroege christenen. Tegen het einde van de 1e eeuw zouden verschillende vervolgingsgolven de vroege kerk hebben getroffen door decreten van keizers en lokale overheidsfunctionarissen. Rome had het bloed van martelaren gedronken.

• Jeruzalem als de hoer van Babylon

Een ander geografisch begrip voor de hoer van Babylon is de stad Jeruzalem. De beschrijving in Openbaring schildert Babylon af als een ontrouwe koningin die ontucht heeft gepleegd met koningen uit vreemde landen.

Dit is gebaseerd op een ander motief in het Oude Testament (Jesaja 1:21, Jeremia 2:20, Ezechiël 16) waarin Jeruzalem, vertegenwoordiger van het volk Israël, wordt beschreven als een hoer die God ontrouw is.

De verwijzingen in Openbaring 14 en 18 naar de "val" van Babylon zijn verwijzingen naar de verwoesting van de stad in 70 n. Chr. Van Jeruzalem werd ook gezegd dat het gebouwd was op zeven heuvels. Deze visie op Babylon de grote verwijst specifiek naar de verwerping door de Joodse leiders van Jezus als de beloofde Messias.

Met de val van het Romeinse rijk en de daaropvolgende opkomst van de rooms-katholieke kerk veranderden de middeleeuwse Europese ideeën over dit onderwerp. De meest overheersende visie kwam voort uit het baanbrekende werk van St. Augustinus dat bekend staat als Stad van God .

In dit werk stelt hij de hele schepping voor als een grote strijd tussen twee tegengestelde steden, Jeruzalem en Babylon. Jeruzalem vertegenwoordigt God, zijn volk en de krachten van het goede. Zij strijden tegen Babylon, dat Satan, zijn demonen en mensen in opstand tegen God vertegenwoordigt.

Deze opvatting was dominant gedurende de hele middeleeuwen.

• De katholieke kerk als de hoer van Babylon

In de periode van de Reformatie schetsten schrijvers als Maarten Luther dat de hoer van Babylon de katholieke kerk was.

Uitgaande van de voorstelling van de kerk als "bruid van Christus" zagen de vroege hervormers de corruptie van de katholieke kerk als ontrouw, die overspel pleegde met de wereld om rijkdom en macht te verwerven.

Maarten Luther, die de protestantse reformatie begon, schreef in 1520 een verhandeling met de titel Over de Babylonische Gevangenschap van de Kerk Hij was niet de enige die de oudtestamentische afbeeldingen van Gods volk als ontrouwe hoeren toepaste op pausen en kerkleiders. Het bleef niet onopgemerkt dat de zetel van het pauselijk gezag zich bevond in de stad die op de zeven heuvels was gesticht. Meerdere afbeeldingen van de hoer van Babylon uit deze tijd tonen haar duidelijk met de pauselijke tiara.

Dante Alighieri neemt paus Bonifatius VIII op in het Inferno en stelt hem gelijk met de Hoer van Babylon vanwege de praktijk van simonie, de verkoop van kerkelijke ambten, die onder zijn leiding welig tierde.

• Andere interpretaties

In de moderne tijd is het aantal theorieën over de Hoer van Babylon blijven toenemen. Velen baseren zich op ideeën uit vorige eeuwen.

De opvatting dat de hoer synoniem is met de katholieke kerk is blijven hangen, hoewel zij de laatste jaren afneemt naarmate de oecumenische inspanningen toenemen. Een meer gangbare opvatting is om de titel toe te schrijven aan de "afvallige" kerk. Dit kan verwijzen naar een aantal dingen, afhankelijk van wat afvalligheid inhoudt. Deze opvatting wordt vaak geassocieerd met groepen die zich hebben losgemaakt van de meer traditionele kerk.Christelijke denominaties.

Een meer gangbare opvatting is tegenwoordig om de hoer van Babylon te zien als een geest of een kracht. Die kan cultureel, politiek, geestelijk of filosofisch zijn, maar zij wordt gevonden in alles wat tegen de christelijke leer ingaat.

Ten slotte zijn er sommigen die de huidige gebeurtenissen bekijken en de titel Hoer van Babylon toepassen op politieke entiteiten. Dat kan Amerika zijn, multinationale geopolitieke machten, of geheime groepen die de wereld van achter de schermen beheersen.

In het kort

Het begrijpen van Babylon de Grote kan niet los worden gezien van de ervaring van het oude Hebreeuwse volk. Het kan ook niet los worden gezien van de ervaringen van invasie, buitenlandse overheersing en vervolging die talloze groepen door de eeuwen heen hebben meegemaakt. Het kan worden gezien als specifieke plaatsen die verbonden zijn met historische gebeurtenissen. Het kan een onzichtbare geestelijke kracht zijn. Ongeacht wie of waar de Hoer van Babylon is,is ze synoniem geworden met verraad, tirannie en kwaad.