Mamona jest biblijnym terminem, którego Jezus użył w Ewangelii Mateusza w odniesieniu do światowego bogactwa i bogactwa. Przez wieki stał się on pejoratywnym określeniem pieniędzy, bogactwa i chciwości. Teologowie i duchowni posunęli się w średniowieczu do personifikacji Mamony jako demona chciwości.

Etymologia

Słowo mamona Wulgata jest oficjalnym łacińskim tłumaczeniem Biblii używanym przez Kościół rzymskokatolicki. Pierwotnie była dziełem św. Jerome'a i powstała na zlecenie papieża Damazego I, została ukończona pod koniec IV wieku n.e. Od tego czasu przeszła kilka rewizji i została uznana za oficjalny tekst Kościoła katolickiego na Soborze Trydenckim ww połowie XVI w. Jerome dokonał transliteracji "mamony" z tekstu greckiego. tłumacze Biblii Króla Jakuba poszli tym śladem w 1611 r., używając Wulgaty do przekładu Biblii na język angielski.

Mammona, w późnej łacinie Wulgaty, jest pisana mamony Greka koine rozprzestrzeniała się szybko podczas panowania Aleksandra Wielkiego i była lingua franca dla znacznej części starożytnego świata od IV wieku p.n.e. Użycie terminu w tekście greckim pochodzi od aramejskiego słowa oznaczającego bogactwo i gromadzenie dóbr, mamona Aramejski był językiem semickim, którym posługiwało się kilka grup w regionie bliskiego wschodu. W czasach Jezusa zastąpił on hebrajski jako język codzienny, którym posługiwali się pierwszowieczni Żydzi. Był to więc język, którym mówił Jezus.

Biblijne odniesienia do mamony

Mamona w Słownik piekielny przez Collin de Plancy'ego. PD.

Wiele demonów, m.in. Lucyfer , Beelzebub oraz Asmodeus mają punkt odniesienia w Biblii Hebrajskiej łączący je z jednym z wielu bogów czczonych przez ludy, z którymi starożytni Żydzi współdziałali, takie jak Filistyni, Babilończycy i Persowie.

Inaczej jest w przypadku Mamony.

Odniesienia do mamony występują w Ewangeliach Mateusza i Łukasza, gdy Jezus naucza tłum. Mateusza 6:24 jest bardziej znanym fragmentem, ponieważ jest częścią znanego Kazanie na Górze .

"Nikt nie może dwom panom służyć; bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował, albo jednemu będzie oddany, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie" Łuk. 16:13 jest wersetem paralelnym do tego. Jezus wspomina to słowo również w wersecie 9 i 11.

Kontekstem Łk 16 jest dziwna przypowieść Jezusa.Nieuczciwy szafarz jest chwalony przez swojego pana za sprytne postępowanie z długami należnymi panu od innych.Jezus uczy, że sprytne wykorzystanie "niesprawiedliwej mamony" w celu zdobycia przyjaciół jest dobre.Na pozór wydaje się to sprzeczne z podstawową nauką chrześcijańską o uczciwości, sprawiedliwości i prawości.Określając to jakoniesprawiedliwy, Jezus wskazuje, że bogactwo i pieniądze nie mają żadnej wewnętrznej wartości duchowej, pozytywnej lub negatywnej, ale nie tak był rozumiany przez większość czasu.

Mamona szybko nabrała negatywnych konotacji wśród pierwszych chrześcijan, którzy zaczęli postrzegać świat, w którym żyli, i jego wartości jako grzeszne, przede wszystkim świat Imperium Rzymskiego. W pierwszych trzech wiekach wielu nawróconych chrześcijan szukało powiązań między swoją nową wiarą a religią rzymską z jej panteon bóstw .

Na stronie Rzymski bóg Plutus dobrze się komponowały. bóg bogactwa , kontrolował ogromną fortunę, która mogła przyciągać chciwość ludzi. Odgrywał też znaczącą rolę w świecie podziemnym jako źródło bogactw mineralnych i obfitych plonów.

Wyznawca Jezusa i Pawła bez trudu skojarzyłby to bogate bóstwo spod ziemi z mistrzem rywalizującym o duszę poprzez światowe bogactwa i chciwość.

Personifikacja Mamony

Mammon by George Frederic Watts (1885) - PD.

Personifikacja mamony ma długą historię w Kościele. Sam Jezus przyczynił się do tego, gdy porównał Boga i mamonę jako konkurujących ze sobą panów. Jednak pomysł, że nauczał, iż mamona istnieje jako istota fizyczna, nie ma podstaw etymologicznych.

Wśród Ojców Kościoła III i IV wieku istnieje wiele odniesień.Grzegorz z Nyssy łączył mamonę z Belzebubem.Cyprian i Jerome kojarzyli mamonę z chciwością, którą postrzegali jako okrutnego i zniewalającego pana.Jan Chryzostom, jeden z najbardziej wpływowych Ojców Kościoła, personifikował mamonę jako chciwość.Jan był znany z elokwencji w głoszeniu kazań, Chryzostom oznaczał "złotą -w języku greckim "mouthed".

Zwykli ludzie w średniowieczu włączali przesądy do codziennego życia i wiary. Zainteresowanie diabłem, piekłem i demonami było powszechne, co doprowadziło do napisania wielu książek na ten temat. Teksty te miały pomóc w opieraniu się pokusom i grzechom. Kilka z nich zawierało personifikację Mamony jako demona.

Piotr Lombard pisał: "Bogactwo nazywane jest imieniem diabła, a mianowicie Mamona". W połowie XIV wieku Fortalitium Fidei autorstwa Alfonsa de Spiny wysoko oceniało Mamonę wśród dziesięciu poziomów demonów. Około sto lat później Peter Binsfeld skategoryzował demony według tego, co można nazwać ich grzechami patronalnymi.

Na podstawie jego listy spopularyzowano ideę "siedmiu książąt piekieł". Mamona, Lucyfer, Asmodeus, Belzebub, Lewiatan, Szatan i Belphegor tworzą tę siódemkę.

Mamona w literaturze i sztuce

Kult Mamony - Evelyn De Morgan (1909). PD.

Mamona pojawia się również w utworach literackich z tego okresu, najsłynniejszym jest John Milton Raj utracony . The Faerie Queene Jest to jeden z najdłuższych poematów w języku angielskim, alegoria wychwalająca wielkość dynastii Tudorów. Mammon jest w nim bogiem chciwości, który kontroluje jaskinię pełną bogactw.

W przeciwieństwie do wielu innych demonów, Mamona nie ma ustalonej formy przedstawianej w sztuce czy na ilustracjach. Czasami jest małym, wątłym człowieczkiem ściskającym worki z pieniędzmi, pochylonym w ramionach.

Innym razem jest wspaniałym cesarzem spowitym w wielkie, bogate szaty, a może jest ogromną, czerwoną, demoniczną istotą. W średniowieczu wilki kojarzyły się z chciwością, więc Mamona bywa przedstawiana na wilku. Tomasz z Akwinu użył następującego opisu grzechu chciwości: "Mamona niesiona z piekła przez wilka". Choć Mamona nie pojawia się w Boskiej Księdze DantegoKomedia, wspomniany wcześniej grecko-rzymski bóg Plutus ma cechy wilcze.

Mamona w kulturze współczesnej

Większość odniesień do Mamona we współczesnej kulturze występuje w komiksach i grach wideo, jednak najbardziej widoczne jest pojawienie się w grze fabularnej Dungeons and Dragons, w której Mammon jest Panem Awarycji i władcą trzeciej warstwy Piekła.

W skrócie

Dziś niewielu wierzy w Mamona jako demona chciwości i bogactwa.Jego upadek może być w dużej mierze ze względu na ostatnie trendy w tłumaczeniu Nowego Testamentu.Większość popularnych tłumaczeń dziś wolą termin "pieniądze", jak w " Nie można służyć jednocześnie Bogu i pieniądzom ".

Kilka innych tłumaczeń wybiera w swoich przekładach "bogactwo" zamiast "mamony", jednak w szerszej kulturze nadal można usłyszeć użycie słowa mamona jako pejoratywnego określenia chciwości, bogactwa i opływającego w dostatki.